Woensdag 15 juni en Donderdag 16 juni 2016.
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg Joop
16 Juni 2016 | Frankrijk, Mussidan
Woensdag 15 juni 2016.
Périgueux naar Château de Puyferrat, 25,6 km.
Gisteravond belde Marie-Jo, zij was onze gastvrouw in La Coquille, maar ze woont in Périgueux. In La Coquille heeft zij heel goed voor ons gezorgd, maar ook zij heeft genoten van ons bezoek. Zij belde, en zei, ik kom jullie morgenochtend ophalen. Een verrassing dus.
Gisteravond gezellig en lekker gegeten bij Bernard en Marie-Claude in Périgueux, zij zijn daar vrijwilligers. Zij hebben elkaar ook leren kennen op de Camino, 4 jaar geleden.
Vanmorgen opgehaald door Marie-Jo, en zij bracht ons naar een Abdij in Périgueux. De Abdij is gebouwd in de 12e eeuw. Een priester gaf ons uitleg over het ontstaan en historie van de Abdij, heel interessant.
Daarna konden we de kerk bezichtigen.
Hildegard, onze 76-jarige, Duitse pelgrim, begon spontaan te zingen in de kerk, heel zuiver, heel mooi!
Dit intermezzo was heel bijzonder, anders hadden wij deze Abdij niet kunnen bezoeken. Met dank aan Marie-Jo. Na het bezichtigen hartelijk afscheid van haar genomen.
Vanaf de Abdij gaan wandelen naar Château de Puyferrat.
De poncho over de rugzak zodat we hem bij een bui zo over het hoofd konden trekken. Onderweg weer het nodige te zien, zie de foto's.
Vanmiddag boodschappen gedaan in Saint Astier. Vanavond moeten we zelf koken en ook voor ons ontbijt zorgen, morgenochtend.
Rond 15.45 uur zijn we bij Château de Puyferrat. We keken onze ogen uit, dit was echt een kasteel! Het kasteel is van 1510, en de laatste 70 jaar in eigendom van de huidige familie. Deels is het een soort hotel, maar helemaal nog in de stijl van het Château. Geen opsmuk. Het is ook schitterend onderhouden. De kasteel eigenaar loopt gewoon rond in een oude spijkerbroek en neemt tijd voor ons om te vertellen over het Château. Wat een onvoorstelbare verrassing dat je als pelgrim kan slapen in zo'n Château. Er is plaats voor 6 pelgrims. Ik deel mijn kamer met Hildegard. Kosten voor een nacht, € 16,-- per persoon, incl. heerlijk bedlinnen en een handdoek. Onvoorstelbaar!!! We hebben bijzonder genoten. Gegeten bij een grote open haard. En heerlijk geslapen. Ik heb geen spoken ontdekt. Dit verslag heb ik gisteren geschreven in mijn dagboek, in een makkelijke stoel, bij de open haard.
Wat een prachtige dag, twee verrassende ervaringen.
Donderdag 16 juni 2016.
Château de Puyferrat naar Mussidan, 23,6 km.
Na het ontbijt, om 9.00 uur vertrokken. Nog steeds de grote wegen volgend. Maar het weer lijkt beter te worden. Vandaag de laatste dag samen met Dick en Iris, zij gaan morgen naar huis. Hildegard wil niet zulke grote afstanden lopen, dus zij gaat morgen ook alleen verder. Zij gaat tot St. Jean Pied de Port. Ik ga vanaf morgen de afstanden vergroten, ik begin zicht te krijgen op Spanje.......
Vandaag heb ik ook alleen gelopen. Ik loop sneller dan de rest, dan is het fijner voor mij om alleen te lopen. Maar ook voor hun fijner.
Ik was om 13.30 uur in Mussidan. We slapen in een refuge van de gemeente. Ik kom daar, maar kan er nog niet in, de refuge gaat om 16.00 uur open. Dus op zoek naar een cafeetje met Wifi, want ook in een refuge is vaak geen wifi. Enkele berichtjes beantwoord, app-jes gelezen en beantwoord. Terwijl ik hier zit, giet het weer van de regen, voor mij geen probleem, maar de anderen zijn nog onderweg. Echt niet te benijden!!!!
Het is weer droog, dus ga ik naar het gemeentehuis voor de sleutel van de refuge. Terwijl ik naar de refuge loop zie ik een kapper, een afspraak gemaakt voor vanavond 18.00 uur. Het wordt tijd er wat aan te laten doen. Ik zie er onderhand wat wild uit.
In de refuge mijn rugzak achter gelaten en weer terug naar het internet café.
De meest kenmerkende ervaring van de mens
is dus een onvoltooidheid,
een niet volledig bij zichzelf thuis zijn
en dus een onderweg-zijn,
een voortdurend in wording zijn.
De zin van het menselijk bestaan
schuilt juist in het wordingsproces zelf.
Joke J. Hermsen
Périgueux naar Château de Puyferrat, 25,6 km.
Gisteravond belde Marie-Jo, zij was onze gastvrouw in La Coquille, maar ze woont in Périgueux. In La Coquille heeft zij heel goed voor ons gezorgd, maar ook zij heeft genoten van ons bezoek. Zij belde, en zei, ik kom jullie morgenochtend ophalen. Een verrassing dus.
Gisteravond gezellig en lekker gegeten bij Bernard en Marie-Claude in Périgueux, zij zijn daar vrijwilligers. Zij hebben elkaar ook leren kennen op de Camino, 4 jaar geleden.
Vanmorgen opgehaald door Marie-Jo, en zij bracht ons naar een Abdij in Périgueux. De Abdij is gebouwd in de 12e eeuw. Een priester gaf ons uitleg over het ontstaan en historie van de Abdij, heel interessant.
Daarna konden we de kerk bezichtigen.
Hildegard, onze 76-jarige, Duitse pelgrim, begon spontaan te zingen in de kerk, heel zuiver, heel mooi!
Dit intermezzo was heel bijzonder, anders hadden wij deze Abdij niet kunnen bezoeken. Met dank aan Marie-Jo. Na het bezichtigen hartelijk afscheid van haar genomen.
Vanaf de Abdij gaan wandelen naar Château de Puyferrat.
De poncho over de rugzak zodat we hem bij een bui zo over het hoofd konden trekken. Onderweg weer het nodige te zien, zie de foto's.
Vanmiddag boodschappen gedaan in Saint Astier. Vanavond moeten we zelf koken en ook voor ons ontbijt zorgen, morgenochtend.
Rond 15.45 uur zijn we bij Château de Puyferrat. We keken onze ogen uit, dit was echt een kasteel! Het kasteel is van 1510, en de laatste 70 jaar in eigendom van de huidige familie. Deels is het een soort hotel, maar helemaal nog in de stijl van het Château. Geen opsmuk. Het is ook schitterend onderhouden. De kasteel eigenaar loopt gewoon rond in een oude spijkerbroek en neemt tijd voor ons om te vertellen over het Château. Wat een onvoorstelbare verrassing dat je als pelgrim kan slapen in zo'n Château. Er is plaats voor 6 pelgrims. Ik deel mijn kamer met Hildegard. Kosten voor een nacht, € 16,-- per persoon, incl. heerlijk bedlinnen en een handdoek. Onvoorstelbaar!!! We hebben bijzonder genoten. Gegeten bij een grote open haard. En heerlijk geslapen. Ik heb geen spoken ontdekt. Dit verslag heb ik gisteren geschreven in mijn dagboek, in een makkelijke stoel, bij de open haard.
Wat een prachtige dag, twee verrassende ervaringen.
Donderdag 16 juni 2016.
Château de Puyferrat naar Mussidan, 23,6 km.
Na het ontbijt, om 9.00 uur vertrokken. Nog steeds de grote wegen volgend. Maar het weer lijkt beter te worden. Vandaag de laatste dag samen met Dick en Iris, zij gaan morgen naar huis. Hildegard wil niet zulke grote afstanden lopen, dus zij gaat morgen ook alleen verder. Zij gaat tot St. Jean Pied de Port. Ik ga vanaf morgen de afstanden vergroten, ik begin zicht te krijgen op Spanje.......
Vandaag heb ik ook alleen gelopen. Ik loop sneller dan de rest, dan is het fijner voor mij om alleen te lopen. Maar ook voor hun fijner.
Ik was om 13.30 uur in Mussidan. We slapen in een refuge van de gemeente. Ik kom daar, maar kan er nog niet in, de refuge gaat om 16.00 uur open. Dus op zoek naar een cafeetje met Wifi, want ook in een refuge is vaak geen wifi. Enkele berichtjes beantwoord, app-jes gelezen en beantwoord. Terwijl ik hier zit, giet het weer van de regen, voor mij geen probleem, maar de anderen zijn nog onderweg. Echt niet te benijden!!!!
Het is weer droog, dus ga ik naar het gemeentehuis voor de sleutel van de refuge. Terwijl ik naar de refuge loop zie ik een kapper, een afspraak gemaakt voor vanavond 18.00 uur. Het wordt tijd er wat aan te laten doen. Ik zie er onderhand wat wild uit.
In de refuge mijn rugzak achter gelaten en weer terug naar het internet café.
De meest kenmerkende ervaring van de mens
is dus een onvoltooidheid,
een niet volledig bij zichzelf thuis zijn
en dus een onderweg-zijn,
een voortdurend in wording zijn.
De zin van het menselijk bestaan
schuilt juist in het wordingsproces zelf.
Joke J. Hermsen
-
16 Juni 2016 - 18:39
Geert:
'Ergens' ben je toch wel een benijdenswaardige figuur. Zomaar slapen in één echt Chateau en een gezellige babbel met de kasteelheer. Plus je memoires op papier verwoorden naast de open haard (mét een glas wijn?)
Maar, het zij je gegund Joop. Ik doe het je niét na om dit te bereiken. Geniet er zoveel mogelijk van en laat ons delen in dat wat je wilt delen. Alles hóeft niet.
Hopelijk komt er nu wat meer stabiliteit in het weer. Hopelijk wat minder tegen.
Heb je dat vet voor je schoenen kunnen kopen?
Sukses
fr.G. -
16 Juni 2016 - 18:59
Wim:
Hoi Joop dit is een goed teken dat je al zicht op Spanje krijgt.
Is het met je schoenen nog goed afgelopen ?. Want je moet toch nog wel
een paar km. Ben je de duizend km paal al gepasseerd ?
Geweldig mooie foto''s ,en een prachtig mooi kasteel waar je geslapen hebt.
We wensen je sterkte verder.
Groetjes Wim en Jannie -
16 Juni 2016 - 19:38
Ina H:
Dag lieve Joop. Wat doe je ons genieten van je belevenissen. Wat doe je het goed! De eerste keer dat je schrijft en ik denk beseft, dat Spanje in zicht is. Natuurlijk je wist het wel, maar je komt er steeds dichter bij.wat moet dat een bijzondere gedachte geweest zijn.En dan al die lieve mensen, die voor je koken,,je onderdak bieden, je wordt hier door ook dankbaar. Van hen moet je het hebben. Je zei al dat je naar de kapper ging. Af en toe zagen we een foto van je. Ben benieuwd hoe het er nu uit ziet. Ik vind dat je het geweldig doet. Je mag je zeker elke dag belonen met een glas wijn. Blijf genieten, blijf schrijven, maar vooral blijf volhouden. Alleen jij komt straks met een bijzonder mooi verhaal thuis. Liefs en groeten van Ina. -
16 Juni 2016 - 22:01
Paul:
Hallo beste Joop, dank voor je mooie verhalen en de daarbij begeleidende foto's.
Een fantastische inspanning die je doet!
Wat ik me afvraag hoe goed beheers nu de franse taal uit volgens mij heb die in een zeer korte tijd je eigen gemaakt. Nu het spaans.
Veel groeten uit Steenwijk
-
17 Juni 2016 - 12:54
Toos:
Wat een verrassingen Joop !! Vooral dat zingen in de Abdij. Wat ontmoet je toch veel lieve mensen. Ook weer bij die geweldige slaapplek. Chateau de Puyferrat. Als je de foto daarvan ziet is her toch net een sprookje.
Zijn je schoenen inmiddels ingesmeerd?
Zo doorgaan Joop we genieten van je verhalen en de foto s.
Wat fijn dat Spanje dichterbij komt dan kun je een week genieten met Bas. Super he.
Lieve Joop heb het goed en hou het goed en meer zon svp.
Een lieve groet en dikke kus. Toos -
17 Juni 2016 - 17:14
Joop:
Ja, Geert, soms gat het pad van een pelgrim over rozen, maar vergeet niet, ik doe er overdag ook wat voor. Het ledervet heb ik al ruim een week, denk ik, en om de dag vet ik ze in.
Ik weet het niet, Wim en Jannie, of ik de 1000 km paal gepasseerd ben, ik heb hem niet gezien. Als ik in St.Jean-Pied-de-Port ben, dan ga ik weer kijken wat ik gelopen heb, en hoeveel ik nog moet.
Mijn schoenen, dat blijft spannend. Als het droog wordt, dan gaan ze nog wel even mee, hoop ik. Ik wil er niet teveel aan denken, in ieder geval positief blijven denken, dat ze me naar Santiago brengen.
Graag gedaan, Ina, ja, Spanje komt dichterbij. Ik zal de foto's op de blog zetten, voor en na het bezoek aan de kapper.
Graag gedaan, Paul. Mijn Frans gaat niet verder dan de dagelijkse begroetingen en kleine woordjes. Vandaag deel ik mijn kamer met een Fransman, hij spreekt geen Engels, ik geen Frans, dus het zal vanavond geen vlotte conversatie worden. Maar met handen en voeten kunnen we elkaar wel iets vertellen, denk ik. En met het Spaans is het net zo gesteld.
Hoewel, als ik een slaapplaats moet reserveren dan doe ik dat in het Engels, met cruciale woorden in het Frans. Zoals, I'm a pèlerin from Pays-Bas, and I looking for a Chambre for Demain. Do you have a Chambre for me? En dat werkt, ze zien dat ik geen Frans spreek en toch weten ze wat ik bedoel. Vaak antwoorden ze in gebroken Engels, of gewoon dat ze een kamer hebben. In het Spaans ga ik dat op dezelfde manier doen.
Ja, Toos, ik maak heel fijne dingen mee. Het was ontroerend het zingen van Hildegard, zo zuiver, zo mooi, zo sereen. We waren allemaal stil nadien. Ik zie uit naar het wandelen met Bas, ik ben ongelooflijk blij om dit met hem te doen.
En van mij mag de zon te voorschijn komen.
-
17 Juni 2016 - 23:11
Monique Heetebrij:
Wat een prachtige plek, een echt kasteel. Stiekem wel af en toe een beetje jaloers!
En Bas, ben je al aan het trainen, want je vader heeft er wel behoorlijk de pas in ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
