Donderdag 2 juni 2016
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg Joop
02 Juni 2016 | Frankrijk, Neuvy-Saint-Sépulchre
Ook vandaag weer regen. Mijn mede pelgrims lopen vandaag over grotere wegen, i.v.m. de natte paden. Gisteren ging het bij mij niet slecht over de historische Jacobsroute, dus ik dacht dan doe ik dat vandaag ook maar. Ik had samen met Dick en Iris kunnen lopen, maar ik vond dat eigenlijk een inbreuk op hun privacy. Onzin natuurlijk, dat vond zij trouwens ook, maar ik voelde dat zo.
We waren niet zo vroeg vertrokken, om 9.00 uur. Het was een korte tocht, 18,5 km. De historische route ging ook vandaag door dunbevolkt gebied, overigens wel een mooi gebied. Ik had ongeveer 3 km gelopen
toen het 1e graspad zich aandiende. Het zag er niet best uit, maar 3 km terug lopen, vond ik ook geen optie. Ik had spijt van mijn keus om de historische route te lopen. Ik dacht nog, het moet vast zo zijn, dus doorzetten dan maar. Ik zag in het boekje dat het pad 800 m lang was.
Na 200 m werd het gras 40 cm hoog!!! Verschrikkelijk!!!
De grond was erg nat, en drassig. De schoenen zijn allang niet meer waterdicht. Ik voelde het water steeds hoger komen in mijn schoenen, en ik moest door. Na 800 m ging het graspad weer over in een smal asfalt weggetje. Dit was bij een paar huizen. Bij één van de huizen was een laag muurtje, daar heb ik mijn schoenen, één voor één uitgedaan, en het water eruit laten lopen, zo erg was het echt!!! Sokken uitgewrongen, en weer aangedaan. Meer kon ik niet doen, ik moest verder. Mijn voeten sopten in de schoenen. Maar na 500 m was er weer een grondpad, het gras wel minder hoog, maar wel heel modderig. Dit pad was een kilometer lang, en ging later door een bos, waar ik een aanwijzing gemist heb. Ik had geen idee meer waar ik was, dus doorlopen maar. En steeds bleef het regenen. Naar verloop van tijd kwam ik op een kruising met een grotere weg, de D51. In mijn boekje zag ik dat ik deze moest nemen, maar ik wist niet of ik naar links of rechts moest. Normaal kan je dat wel zien aan de stand van de zon. Maar de zon was in geen velden of wegen te zien. Het was grijs, grijs en nog eens grijs, en nat!!!
Voor de tweede keer mijn schoenen uitgedaan, sokken uitgewrongen.
Ik wist nog steeds niet welke kant ik op moest. Ik denk ik ga niet lopen, ik wacht op een auto. En uiteindelijk kwam er een soort tankauto, hij ging niet over die grote weg, maar ik hield hem aan, en hij stopte. Ik liet hem zien waar ik heen moest, hij wist het ook niet, maar met zijn TomTom zag hij dat ik naar links moest, nog ongeveer 13 km. Toen ben ik maar die kant opgelopen. Ik was bezorgd over mijn voeten. Met natte voeten heb heel snel kans op blaren, je voeten en tenen worden zacht van het water. Maar ik zag ook geen andere oplossing. Rugzak open doen, alles uitpakken, droge sokken pakken en aan doen, in de regen, leek me ook geen goed plan. Dus maar doorlopen en hopen dat het goed gaat met mijn voeten. Na drie km kom ik in Sarzay, waar ik ook nog dat kasteel heb gefotografeerd. Het was grijs, maar ik vond dat ik dat toch nog maar even moest doen. In Sarzay was een café restaurant. Zal ik naar binnen gaan of toch maar doorlopen. Ik besloot om naar binnen te gaan. Ik kan daar in ieder geval koffie drinken en een beetje warm worden. Maar binnen kon ik ook de rugzak open doen en droge sokken pakken.
Dat heb ik gedaan. Schoenen uit, oude kranten gevraagd, daarmee zo goed en zo kwaad als mogelijk, de schoenen aan de binnenkant gedroogd. Natte sokken uit, voeten goed drogen en droge sokken aangedaan. Twee koffie gedronken, rugzak weer ingepakt. Dit was het maximale wat ik kon doen. Het sopte in ieder geval niet meer, maar droog waren de schoenen ook niet. En ik moest nog 10 kilometer.
Dit was een verschrikkelijk stuk. Ik zat erg over mijn voeten in, of ze goed zouden blijven. Toen dacht ik, Joop, positief blijven denken, denken dat je voeten het goed blijven. Met deze gedachten ben ik bezig geweest. Ook nog Metta meditatie gedaan, waarbij je zegt:
May I be well, happy and peaceful.
Na twee uur was ik in Neuvy-Saint-Sépulchre. Gelukkig!!!!
Ik kon naar binnen. Eerst alles uit, wat eten en douchen. Volgens mij zijn mijn voeten heel gebleven. Vanavond zal ik ze beter bekijken, ze waren helemaal verrimpeld, ik kon het niet goed zien.
Toen dacht ik, Joop wat heb je hiervan geleerd? Nou, voorlopig geen historisch Jacobspad meer lopen. Zolang het zo slecht blijft, en blijft regenen, ga ik ook over grotere wegen, over asfalt. Toch wat geleerd!!
Tijdens de wandeling valt alles op zijn plaats,
de orde is volmaakt.
Niets van buitenaf kan deze orde verstoren,
de wandelaar heerst over zijn universum.
Arnon Grunberg
We waren niet zo vroeg vertrokken, om 9.00 uur. Het was een korte tocht, 18,5 km. De historische route ging ook vandaag door dunbevolkt gebied, overigens wel een mooi gebied. Ik had ongeveer 3 km gelopen
toen het 1e graspad zich aandiende. Het zag er niet best uit, maar 3 km terug lopen, vond ik ook geen optie. Ik had spijt van mijn keus om de historische route te lopen. Ik dacht nog, het moet vast zo zijn, dus doorzetten dan maar. Ik zag in het boekje dat het pad 800 m lang was.
Na 200 m werd het gras 40 cm hoog!!! Verschrikkelijk!!!
De grond was erg nat, en drassig. De schoenen zijn allang niet meer waterdicht. Ik voelde het water steeds hoger komen in mijn schoenen, en ik moest door. Na 800 m ging het graspad weer over in een smal asfalt weggetje. Dit was bij een paar huizen. Bij één van de huizen was een laag muurtje, daar heb ik mijn schoenen, één voor één uitgedaan, en het water eruit laten lopen, zo erg was het echt!!! Sokken uitgewrongen, en weer aangedaan. Meer kon ik niet doen, ik moest verder. Mijn voeten sopten in de schoenen. Maar na 500 m was er weer een grondpad, het gras wel minder hoog, maar wel heel modderig. Dit pad was een kilometer lang, en ging later door een bos, waar ik een aanwijzing gemist heb. Ik had geen idee meer waar ik was, dus doorlopen maar. En steeds bleef het regenen. Naar verloop van tijd kwam ik op een kruising met een grotere weg, de D51. In mijn boekje zag ik dat ik deze moest nemen, maar ik wist niet of ik naar links of rechts moest. Normaal kan je dat wel zien aan de stand van de zon. Maar de zon was in geen velden of wegen te zien. Het was grijs, grijs en nog eens grijs, en nat!!!
Voor de tweede keer mijn schoenen uitgedaan, sokken uitgewrongen.
Ik wist nog steeds niet welke kant ik op moest. Ik denk ik ga niet lopen, ik wacht op een auto. En uiteindelijk kwam er een soort tankauto, hij ging niet over die grote weg, maar ik hield hem aan, en hij stopte. Ik liet hem zien waar ik heen moest, hij wist het ook niet, maar met zijn TomTom zag hij dat ik naar links moest, nog ongeveer 13 km. Toen ben ik maar die kant opgelopen. Ik was bezorgd over mijn voeten. Met natte voeten heb heel snel kans op blaren, je voeten en tenen worden zacht van het water. Maar ik zag ook geen andere oplossing. Rugzak open doen, alles uitpakken, droge sokken pakken en aan doen, in de regen, leek me ook geen goed plan. Dus maar doorlopen en hopen dat het goed gaat met mijn voeten. Na drie km kom ik in Sarzay, waar ik ook nog dat kasteel heb gefotografeerd. Het was grijs, maar ik vond dat ik dat toch nog maar even moest doen. In Sarzay was een café restaurant. Zal ik naar binnen gaan of toch maar doorlopen. Ik besloot om naar binnen te gaan. Ik kan daar in ieder geval koffie drinken en een beetje warm worden. Maar binnen kon ik ook de rugzak open doen en droge sokken pakken.
Dat heb ik gedaan. Schoenen uit, oude kranten gevraagd, daarmee zo goed en zo kwaad als mogelijk, de schoenen aan de binnenkant gedroogd. Natte sokken uit, voeten goed drogen en droge sokken aangedaan. Twee koffie gedronken, rugzak weer ingepakt. Dit was het maximale wat ik kon doen. Het sopte in ieder geval niet meer, maar droog waren de schoenen ook niet. En ik moest nog 10 kilometer.
Dit was een verschrikkelijk stuk. Ik zat erg over mijn voeten in, of ze goed zouden blijven. Toen dacht ik, Joop, positief blijven denken, denken dat je voeten het goed blijven. Met deze gedachten ben ik bezig geweest. Ook nog Metta meditatie gedaan, waarbij je zegt:
May I be well, happy and peaceful.
Na twee uur was ik in Neuvy-Saint-Sépulchre. Gelukkig!!!!
Ik kon naar binnen. Eerst alles uit, wat eten en douchen. Volgens mij zijn mijn voeten heel gebleven. Vanavond zal ik ze beter bekijken, ze waren helemaal verrimpeld, ik kon het niet goed zien.
Toen dacht ik, Joop wat heb je hiervan geleerd? Nou, voorlopig geen historisch Jacobspad meer lopen. Zolang het zo slecht blijft, en blijft regenen, ga ik ook over grotere wegen, over asfalt. Toch wat geleerd!!
Tijdens de wandeling valt alles op zijn plaats,
de orde is volmaakt.
Niets van buitenaf kan deze orde verstoren,
de wandelaar heerst over zijn universum.
Arnon Grunberg
-
02 Juni 2016 - 18:50
Joke Peter Kuiper:
Kijk elke dag uit naar je blog,je treft het niet met het weer,en toch maar volhouden een kanjer hoor.een goede tocht verder.groetjes uit zwartsluis
-
02 Juni 2016 - 19:14
Jan En Tinie Heetebrij:
Toch weer iets geleerd Joop. Maar je voeten kunnen inmiddels al tegen een stootje.
Je hebt al zoveel kilometers afgelegd, die blijven het wel volhouden.
Maar je zou toch ook wel eens zin hebben om in de korte broek te kunnen lopen.
Maar ook dat komt zeker. Houd moed!
Je verhalen en foto,s vormen al een heel boekwerk, geweldig.
Succes morgen, met hopelijk zon.
Groetjes, Tinie -
02 Juni 2016 - 19:15
Saskia:
Papa, wat een afzien vandaag. Ik vind je een bikkel! En vindingrijk! Misschien altijd een paar droge sokken in je broekzak doen als het regent. Dan hoeft niet heel de rugzak open. Kanjer ben je!!!! Rust maar lekker uit en geniet van de warmte en de droogte van het binnen zijn! Dikke kus! -
02 Juni 2016 - 19:20
Henrike:
Wat een pech pap met dat weer! En goed dat je weer wat geleerd hebt ;-) Fijn dat je voeten goed lijken, daar moet je het toch mee doen. Ik zal voor je duimen dat het weer snel beter mag worden.
Hier in Nederland ook veel regen, maar Meppel blijft tot nu toe droog. Ik heb net eigengemaakte tomatensoep gegeten, kids vonden het niks maar ik weet zeker dat jij en ik er van genoten zouden hebben. Kijk er naar uit om je hier weer aan de keukentafel te hebben.
Dikste kus. -
02 Juni 2016 - 21:07
Deuitkomst@kpnmail.nl:
Wat heb je de afgelopen dagen een slecht weer gehad mijn jongen, maar een goed gevoel dat je de voeten .toch nog onder je controle hebt.We hebben voor je gebeden dat het weer nu maar wat beter mag gaan worden,dat heb je zeker na zo,n wandeling hebt verdiend. Lieve jongen volle bewondering hebben we voor jou. We kijken erna uit dat het weer beter gaat worden.Dikke knuffel van ons -
02 Juni 2016 - 21:32
Wim K:
Joop..je bent mijn held -
02 Juni 2016 - 22:16
Geesje:
Nou Joop je treft het niet met het weer. Ook in Nederland valt er veel regen.
Gelukkig tot nu toe niet bij ons, maar voor de komende dagen is de voorspelling ook nog
niet goed. Ik vind je wel een kanjer hoor. Ondanks de tegenslagen doorzetten.
Fijn dat je voeten het goed volhouden.
Joop er komen zeker mooie dagen. Na regen komt altijd weer zonneschijn.
Groetjes Hein en Gé -
03 Juni 2016 - 09:31
Geert:
Vandaag is het vrijdag, de 3e juni.
Allereerst gefeliciteerd met de jaardag van onze oudste zus in het 'hoge noorden' en onze schoonzus in het, toch wel, verre westen.
Vanavond het glas heffen.
Hopelijk kun je dat doen na een betere dag, waarop schoenen en sokken zijn droog gebleven.
Dat was me wel het dagje. Maar, niet getreurd en met de blik vooruit dan zie je daar je nieuwe onderkomen, met warme douche, heerlijke maaltijd en het traditionele glas wijn.
Sterkte en geniet ervan.
-
03 Juni 2016 - 10:23
Gabrielle:
Lieve Joop
Na regen komt zonneschijn.
Dus ook voor jou.
Je ziet prachtige natuur ,ontmoet positieve mensen en vergeet niet te genieten.
Het leert je iedere dag weer dat je moet kijken naar het mooie van het leven .
Ik ben jaloers op je tocht die je mag maken.
lieve groeten van mij en bart -
03 Juni 2016 - 17:35
Joop:
Ik vind het mooi dat jullie mij volgen, Joke, en bedankt voor je compliment.
De korte broek komt eraan, Tinie, volgende week 24 tot 26 graden,ven vanaf zondag een zonnetje.
Dank je wel, Sas en Henrike, voor jullie lieve woorden. Ik zie er ook wel naar uit hoor, om bij jullie aan te schuiven. Niet dat ik heimwee heb, maar ik mis jullie wel, hoor. Voor jullie ook de dikste kus.
Lieve Gemma en Ton, dank je wel voor je lieve woorden. En...het weer wordt beter.
Dank je wel, Wim, mooi van je.
Dank je wel, Hein en Gé, en je hebt het gelezen, het weer wordt beter.
Vandaag was een goede dag, Geert. Ik heb Toos al gefeliciteerd, jullie ook proficiat met haar jaardag. En.....ik drink nu een wijntje op een jaar voor Toos, waarin ze gezond is, gelukkig en in vrede leeft.
Lieve Gabrielle, het is een prachtige ervaring die ik mag meemaken. Er is veel te genieten. En zonder dieptepunten ervaar je de hoogtepunten ook minder. Ik ben een gelukkig mens. En wat zijn er fijne en mooie mensen om ons heen. -
04 Juni 2016 - 09:42
Bas:
Nou, wat een verhaal pa! Je voeten zijn inderdaad belangrijk, en het is logisch dat je daar wat bezorgd over was. Blij dat het wel goed is gegaan. Ik hoop vooral dat het weer snel beter wordt. In Spanje zal je wel niet zo veel last hebben van de regen. Nog even doorzetten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
