Woensdag 20 juli 2016
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg Joop
20 Juli 2016 | Spanje, Foncebadón
Vandaag van Astorga naar El Acebo, 36,8 km (nog 233 km te gaan naar SdC)
Allen op de kamer waren vroeg, de eerste vertrok al om 5.00 uur! Dan wordt je ook wakker, dus om 6.00 uur ben ik ook vertrokken. En kon ik weer genieten van de volle maan. En uiteraard foto's gemaakt, niet zo scherp, maar ik plaats ze toch, want ik vind ze mooi.
Ik was vandaag van plan om niet zo'n lange tocht te maken. Ik zou naar Foncebadón, 25,6 km. Maar toen kreeg ik vanmorgen, vroeg, een app van Els, waarin ze mij een verrijkend moment toe wenst bij het Cruz de Ferro.
Nu was ik van plan daar morgenochtend naar toe te gaan. Maar Cruz de Ferro ligt ongeveer 2,5 km na Foncebadón, ik zou daar dan erg vroeg zijn. Daar had ik mijn bedenkingen over, zo'n belangrijk punt bezoek je niet om 7.00 uur 's morgens, dat doe je half op de dag of
's middags. Dus was ik heel blij met de app van Els, nu kon ik er onderweg over denken wat ik zou doen. Bedankt Els!!!
Maar eerst zal ik iets vertellen over het Cruz de Ferro (ijzeren kruis).
Het Cruz de Ferro ligt op een hoogvlakte van de Monteur Irago, en is één van de soberste, maar meest indringende plekken aan de Sint-Jacobsroute. Uit een grote hoop stenen steekt een lange, slanke paal van eikenhout, met daarop het ijzeren kruis. Zeker is dat de pelgrims al sinds eeuwen een steen bij het kruis neerleggen. Voor veel pelgrims betekent het ritueel ook het symbolisch afleggen van iets wat hun ziel bezwaart. De steen moet in ieder geval van huis zijn meegenomen, niet kort tevoren zijn opgeraapt!
Ik had uiteraard ook een steen meegenomen, die symbool stond voor de angsten, waarmee ik mijn hele leven al worstelde.
Op de foto's kun je mijn steen zien, op die grotere steen. Ik had verwacht dat ik emotioneel zou zijn bij het leggen van de steen, maar dat was ik niet. Ik ben de emotie voorbij, er zit geen lading meer op. Voor mij liggen die angsten achter mij, daarvoor in de plaats is er vertrouwen gekomen en liefde, in de eerste plaats een diepe liefde voor mijzelf en ook voor alles wat is. Dit heb ik ervaren tijdens de Camino. Ik had ook verwacht dat ik daar wel een poosje zou blijven zitten, maar ook dat niet. Na het leggen van de steen ben ik gewoon doorgelopen.
Ik heb enorm genoten van deze tocht. Woorden zouden hieraan tekort doen, de foto's spreken voor zich. Deze tocht doet niets onder voor de schoonheid die ik heb ervaren tijdens de oversteek over de Pyreneeën. En ook dit was geen eenvoudige wandeling. Ik begon op een hoogte van
881 m in Astorga en ben geklommen tot 1531 m bij het Cruz de Ferro, dus 650 m geklommen!!! Vergeleken met het hoogste punt tijdens de oversteek over de Pyreneeën, hoogste punt daar, Col de Lepoeder, 1430 m.
Ik slaap in een heel fijne Aubergue. In Aubergue Meson El Acebo. Deze Aubergue gaf me meteen een gevoel van thuis zijn.
In werkelijkheid bestaat mijn leven uit niets anders
dan een voortdurend luisteren
naar mijn eigen binnenste,
dat van andere mensen en dat van God.
En als ik zeg dat ik naar mijn binnenste luister,
dan bedoel daarmee dat ik vooral Hem hoor.
Dat wat het meest wezenlijke in mij is
luistert naar het meest wezenlijke
en het diepste van de andere.
God luistert naar God.
Etty Hillesum
Allen op de kamer waren vroeg, de eerste vertrok al om 5.00 uur! Dan wordt je ook wakker, dus om 6.00 uur ben ik ook vertrokken. En kon ik weer genieten van de volle maan. En uiteraard foto's gemaakt, niet zo scherp, maar ik plaats ze toch, want ik vind ze mooi.
Ik was vandaag van plan om niet zo'n lange tocht te maken. Ik zou naar Foncebadón, 25,6 km. Maar toen kreeg ik vanmorgen, vroeg, een app van Els, waarin ze mij een verrijkend moment toe wenst bij het Cruz de Ferro.
Nu was ik van plan daar morgenochtend naar toe te gaan. Maar Cruz de Ferro ligt ongeveer 2,5 km na Foncebadón, ik zou daar dan erg vroeg zijn. Daar had ik mijn bedenkingen over, zo'n belangrijk punt bezoek je niet om 7.00 uur 's morgens, dat doe je half op de dag of
's middags. Dus was ik heel blij met de app van Els, nu kon ik er onderweg over denken wat ik zou doen. Bedankt Els!!!
Maar eerst zal ik iets vertellen over het Cruz de Ferro (ijzeren kruis).
Het Cruz de Ferro ligt op een hoogvlakte van de Monteur Irago, en is één van de soberste, maar meest indringende plekken aan de Sint-Jacobsroute. Uit een grote hoop stenen steekt een lange, slanke paal van eikenhout, met daarop het ijzeren kruis. Zeker is dat de pelgrims al sinds eeuwen een steen bij het kruis neerleggen. Voor veel pelgrims betekent het ritueel ook het symbolisch afleggen van iets wat hun ziel bezwaart. De steen moet in ieder geval van huis zijn meegenomen, niet kort tevoren zijn opgeraapt!
Ik had uiteraard ook een steen meegenomen, die symbool stond voor de angsten, waarmee ik mijn hele leven al worstelde.
Op de foto's kun je mijn steen zien, op die grotere steen. Ik had verwacht dat ik emotioneel zou zijn bij het leggen van de steen, maar dat was ik niet. Ik ben de emotie voorbij, er zit geen lading meer op. Voor mij liggen die angsten achter mij, daarvoor in de plaats is er vertrouwen gekomen en liefde, in de eerste plaats een diepe liefde voor mijzelf en ook voor alles wat is. Dit heb ik ervaren tijdens de Camino. Ik had ook verwacht dat ik daar wel een poosje zou blijven zitten, maar ook dat niet. Na het leggen van de steen ben ik gewoon doorgelopen.
Ik heb enorm genoten van deze tocht. Woorden zouden hieraan tekort doen, de foto's spreken voor zich. Deze tocht doet niets onder voor de schoonheid die ik heb ervaren tijdens de oversteek over de Pyreneeën. En ook dit was geen eenvoudige wandeling. Ik begon op een hoogte van
881 m in Astorga en ben geklommen tot 1531 m bij het Cruz de Ferro, dus 650 m geklommen!!! Vergeleken met het hoogste punt tijdens de oversteek over de Pyreneeën, hoogste punt daar, Col de Lepoeder, 1430 m.
Ik slaap in een heel fijne Aubergue. In Aubergue Meson El Acebo. Deze Aubergue gaf me meteen een gevoel van thuis zijn.
In werkelijkheid bestaat mijn leven uit niets anders
dan een voortdurend luisteren
naar mijn eigen binnenste,
dat van andere mensen en dat van God.
En als ik zeg dat ik naar mijn binnenste luister,
dan bedoel daarmee dat ik vooral Hem hoor.
Dat wat het meest wezenlijke in mij is
luistert naar het meest wezenlijke
en het diepste van de andere.
God luistert naar God.
Etty Hillesum
-
20 Juli 2016 - 19:07
Mike En Bart:
Beste Joop,
Jij kent ons niet en wij kennen jou niet persoonlijk, maar via via zijn we op je weblog gekomen. Zelf zijn we op 1 juni jl. aangekomen in Santiago en inmiddels al weer een aantal weken aan het werk. Maar... wat missen we het Camino gevoel en alle mensen enorm. Met grote vreugde en emotie hebben we je reisverslagen gelezen, prachtig. Je schrijft erg mooi. Alles is herkenbaar, en bij ons is de Camino weer helemaal terug. We zullen je blijven volgen, dat is een ding wat zeker is. We wensen jou nog heel veel wandelplezier en geloof ons: het aankomen in Santiago op Plaza de Obradioro is een wonderlijke verschijning, onvoorstelbaar mooi is dat. Heel veel succes nog. -
20 Juli 2016 - 19:37
Ina Ten Klooster-Corporaal:
Joop wat ga je voorspoedig. Het einde van je reis komt nu wel snel in zicht. We kijken iedere dag uit naar je verhaal, dat zullen we missen als je op je bestemming bent. Wat fijn dat je je steen kon leggen zonder emotionele ballast. Pa Corporaal zou zeggen " vooruit kijken en vertrouwen hebben".
We wensen je nog fijne wandelwagen en mooie ontmoetingen met mensen en in de natuur.
Groeten Ben en Ina -
20 Juli 2016 - 19:39
Geert:
Dit is nou ongelooflijk mooi, Joop. Twee geheel onbekenden kruisen je pad, digitaal dan wel te verstaan.
Maar ze kwamen je tegen via via en zijn geraakt, mede door hun eigen ervaringen en willen je blijven volgen. Want het brengt veel herkenbaars bij hen, dat waardevol is voor hen. Mooi toch?!
Zo ken ik ook een paar mensen hier te lande, een echtpaar en een solist. Alle drie getroffen door wat je tot nu toe hebt gedaan, hebt bereikt en zijn vol bewondering.
Het echtpaar zal ooit nog een keertje van zich laten horen. De solist weet ik (nog) niet.
Inmiddels toch weer een geweldige afstand afgelegd, 36.8 km vandaag en aldus nog (maar) 233 te gaan.
Wederom knap gedaan broeder.
Je slotwoorden. Met Etty Hillesum kan ik moeilijk mee oplopen. Zij zingt anders, waardoor ook de pas anders wordt. Overigens wel een bewonderenswaardige vrouw, die niét afgerekend mag worden op enkele woorden.
Adieu!
fr.G.
-
20 Juli 2016 - 21:26
Els:
Mooi, Joop, jouw openhartige verhaal...geraakt.
Ik heb jou kennelijk aangezet tot het lopen van 36,8 kilometer...misschien kan ik jou nu aanzetten tot een rustdag of een drastische vermindering van het aantal kilometers morgen...(?)
Santiago blijft daar wel liggen, Joop.
Wat een verademing hè, die bergen na die eindeloze vlakke Mesetas. Die landschapsfoto's beloven veel goeds...je gaat nog prachtige dagen tegemoet.
En ik ben blij, dat ik elke dag een stukje mag meebeleven en herbeleven.
Dankjewel!
Lieve groet, Els. -
20 Juli 2016 - 23:04
Mery Falger:
In april zijn we met 35 mensen na een korte kerkdienst het het minikerkje van Foncebadon in stilte naar Cruz del Fierro gelopen, bijzondere was dat, en dan kom je bij een vrij kleine berg met stenen.
Daar heb ik namens An en Henk Heetebrij uit Putten 3 speciale steentjes neergelegd als groet aan hun helaas overleden zoon Albert die daar jaren eerder fietsend ook een steen heeft neergelegd.
Een bijzondere plek is het zeker, juist ook nu nog.Ik had niet gedacht dat er zoveel verbondenheid te voelen was op deze plek.
De inderdaad pittige tocht was het hoogtepunt voor mij mede omdat de grijze lucht even opklaarde op het moment bij het Ijzeren Kruis en er sneeuwplakken op de bergen lagen en bij aankomst in Acebo lag er sneeuw op de daken.
Mooi dat VERTROUWEN nu je woord is dat bij je past. -
20 Juli 2016 - 23:06
Jochem :
Wat een mooi moment vandaag! En wat ben je ver gekomen dat je de angsten zo gemakkelijk van je af kan zetten.
Ik ben trots je! -
21 Juli 2016 - 14:47
Caminofrans:
Ola Pelegrinoo Joop,
Ik volg U al een tijdje en het is fijn om U zo te mogen volgen!
Ik heb ook goede herrineringen aan de Camino Frans, immers, ik ben een zeer ervaren pelgrim.
Ik wens U nog een behouden tocht toe en veel wandelplezier
Buon Camino
gegroet
Caminofrans -
21 Juli 2016 - 14:59
Herman:
Joop
Hoe is het met je schoenen met al die steenpaden. Gaan ze het houden?
Liefs, Antje & Herman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
