Zaterdag 30 juli 2016

Vandaag van Vilaserio naar Hospital, 25,9 km
(Nog 26,7 km naar Finisterre)
Veel nachten heb ik kort geslapen. Ik slaap heel goed en snel in, maar wordt dan om, b.v. 1.30 uur wakker, en lig dan wel 2 á 3 uur wakker, zo ook weer vannacht. Vanmorgen werd ik dan ook later wakker dan ik wilde. Ik wilde om 5.30 uur opstaan, om 6.15 uur vertrekken, om vandaag 40 km te lopen, zodat ik morgen, mijn laatste dag van mijn Camino, nog maar 12 km heb, en vroeg in Finisterre zou zijn. Ik werd om 6.30 uur wakker, en was om 7.15 uur onderweg.
Onderweg haalde ik Roger in. Roger komt uit het Vlaanderen, op de taalgrens. Samen het laatste stuk gelopen, heel interessant gesprek gehad. We verblijven in een Aubergue in Hospital, dus niet zo ver als ik wilde, maar geen probleem, het was voor vandaag genoeg. Morgen nog één dag, en dan is mijn Camino voorbij. Morgen nog een 27 km, met nog wel een forse klim naar Finisterre, maar ik denk dat ik op vleugels loop, morgen. Het is genoeg, het is mooi geweest. Het is goed dat mijn Camino is geëindigd, ik ben er aan toe.
Nu eerst afkicken. Daarvoor is de rustige overgang, zoals ik die ga doen, ook goed, denk ik.
Je leeft tijdens de Camino in een soort bubbel, eigenlijk een onwerkelijkheid.
Nu weer terug op aarde komen.
Aanvankelijk zou ik met het vliegtuig terug gaan, maar gaandeweg de Camino heb ik besloten om mijn terugreis gelijkelijk te laten verlopen.
Twee maand geleden heb ik Lurcy-Lévis in een prachtige Chambre d'Hôtes gelogeerd. Ik heb daar ook een rustdag gehad. De eigenares van de Chambre d'Hôtes, Brigitte, heeft me heel gastvrij ontvangen en op mijn rustdag heeft ze mij de omgeving laten zien.
Ze heeft het heel druk in augustus, in de Chambre d'Hôtes, ook heeft ze een grote tuin, waar ze bijna niet aan toe komt.
Ik ga daar een week naar toe, en ga haar helpen in de Chambre d'Hôtes, en ik ga haar tuin op orde, helpen maken. Om gewoon te wennen aan het normale leven.
Zij krijgt veel pelgrims voor onderdak en begrijpt wat een overgang naar het 'gewone' leven betekent voor een pelgrim.
Dus morgen de laatste dag naar Finisterre.
Daar ontmoet ik Elma. Ik ga met haar de zonsondergang zien, als er geen bewolking is.
Daarna ga ik, maandag dus, met de bus terug naar Santiago. Ik kan dan niet meer de bus pakken naar Bordeaux, dus ga ik, dinsdag om 11.30 uur vertrekken vanuit Santiago naar Bordeaux. De busreis duurt 16 uur, ik kom op woensdag, 3 augustus, om 03.30 uur aan in Bordeaux. Daar neem ik de trein naar Clermont Ferrand, om 7.00 uur.
Deze treinreis duurt 7 uur en 40 min.
Ik arriveer daar om 14.40 uur, en als het goed is, dan haalt Brigitte mij daar op.
Tijdens mijn lange bus- en treinreis ben ik van plan om een terugblik te schrijven van mijn Camino. Ook zal ik, als dit nodig is, jullie op de hoogte houden van mijn afkickverschijnselen. Als ze zinnig zijn, tenminste. De overgang naar het 'gewone'leven zal ik beschrijven
Ik ben ook benieuwd hoe dat zal gaan.
Maar eerst morgen naar Finisterre en afscheid nemen van de Camino.
Twee dames vertrekken nu nog naar Cee, 14 km, verderop, die lopen dus wel die 40 km vandaag. Dat wordt laat voor ze.
Ik zei tegen ze: Blijf toch lekker, neem een glas wijn en ga lekker relaxen.
Maar dat willen ze niet, want ze kunnen niet vroeg uit hun bed komen, en willen morgen toch bijtijds in Finisterre zijn.
Ze zeiden nog, voor ze vertrokken:
No vino on the Camino........


Ga door, pelgrim,
en vervolg je zoektocht,
ga door op je eigen weg,
dat niemand je tegen mag houden.
Neen jouw deel van de zon
en jouw deel van het stof
met een waakzaam hart,
en vergeet al het vluchtige
Alles is vergankelijk:
alleen de Liefde is waarachtig.
Hecht je hart niet aan wat er is gebeurt.
Zeg nooit: ik ben geslaagd,
mijn moeite is beloond.
Vertrouw niet op dat wat je gedaan hebt,
want je wordt er op afgerekend.
Bewaar het woord in je hart:
dat is jou schat.

Officium van de lezingen;
feest van de heilige Antonius