Vrijdag 29 juli 2016
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg Joop
29 Juli 2016 | Spanje, Negreira
Vandaag van Santiago naar Vilaserio,
34,6 km. (Nog 55,4 km naar Finisterre)
Een beetje een vreemd gevoel, mijn doel was uiteindelijk bereikt, en dan toch door lopen.
Maar als je weer op weg bent, dan voelt het weer als vanouds. Ik wil vandaag een flinke tocht maken, dus vroeg op pad. Om 6.00 uur vertrokken, eerst een ontbijt scoren, als dat er ergens is op deze tijd. Nu heb ik gisteren ontbeten in een soort café, bij een oudere, vriendelijke dame. Ik hoop dat ze om 6.30 uur ontbijt heeft. Om 6.10 uur was ik ter plaatse. Het was allemaal donker, een beetje in de buurt rond gelopen, en ja hoor, om 6.20 uur zie ik een lamp aangaan. Kijken door het raam, en ze ziet me staan voor het raam, ze doet de deur open, en zegt: Koffie?
Dat noem ik nog eens klant vriendelijk!!!
Koffie, tortilla en een sinaasappelsap als ontbijt en voor onderweg maakt ze een bocadillo met jamon voor me. Om 6.40 uur ben ik echt op pad. Het is nog behoorlijk donker, de pijlen zijn moeilijk te zien.
Op een gegeven moment zie ik ook een jongedame zoeken naar pijlen. Dus toen maar samen zoeken. Samen zijn we verder gekomen, ook met hulp van de politie.
Ze heet, Guylaine, en komt uit Canada. De weg gaat vandaag veel door Eucalyptus- en eikenbossen. Eucalyptus bomen zijn heel lange, kale bomen.
Het was vandaag de eerste dag, ze loopt van Santiago naar Finisterre en misschien loopt ze ook terug.
Ze blijkt, niet alleen lerares Engels te zijn, maar ze geeft ook al 15 jaar Yogalessen en meditaties. Hoe vind ik elke keer deze bijzondere mensen? Ze komen gewoon op mijn pad. Guylaine zegt, wat je bent, dat trek je aan, en wat je nodig hebt, komt op je pad.
Veel te praten, dus. Ik leer van haar.
Vandaag heb ik gelopen tot 16.00 uur, een lange dag. Het was een heel pittige dag, veel klimmen, de bergen komen weer in zicht.
Om 15.00 uur blijft Guylaine wat achter, en zegt, loop maar door, ik kom wel. Ik wilde naar Vilaserio, en Guylaine is toch niet doorgelopen, ik denk dat ze overnacht, in een Aubergue, in een dorp voor Vilaserio.
Eerst kleren wassen, douchen en blog schrijven, daarna eten. En.... de dag is weer voorbij. Zo snel gaat dat. Ik ga vroeg naar bed, morgen ook weer om 5.30 uur op staan.
Nog twee dagen, dan ben ik in Finisterre.
Er is niets mooier dan onszelf te worden,
maar het is een weg die voor de mens
een heel leven lang duurt.
Jos Huls
.
34,6 km. (Nog 55,4 km naar Finisterre)
Een beetje een vreemd gevoel, mijn doel was uiteindelijk bereikt, en dan toch door lopen.
Maar als je weer op weg bent, dan voelt het weer als vanouds. Ik wil vandaag een flinke tocht maken, dus vroeg op pad. Om 6.00 uur vertrokken, eerst een ontbijt scoren, als dat er ergens is op deze tijd. Nu heb ik gisteren ontbeten in een soort café, bij een oudere, vriendelijke dame. Ik hoop dat ze om 6.30 uur ontbijt heeft. Om 6.10 uur was ik ter plaatse. Het was allemaal donker, een beetje in de buurt rond gelopen, en ja hoor, om 6.20 uur zie ik een lamp aangaan. Kijken door het raam, en ze ziet me staan voor het raam, ze doet de deur open, en zegt: Koffie?
Dat noem ik nog eens klant vriendelijk!!!
Koffie, tortilla en een sinaasappelsap als ontbijt en voor onderweg maakt ze een bocadillo met jamon voor me. Om 6.40 uur ben ik echt op pad. Het is nog behoorlijk donker, de pijlen zijn moeilijk te zien.
Op een gegeven moment zie ik ook een jongedame zoeken naar pijlen. Dus toen maar samen zoeken. Samen zijn we verder gekomen, ook met hulp van de politie.
Ze heet, Guylaine, en komt uit Canada. De weg gaat vandaag veel door Eucalyptus- en eikenbossen. Eucalyptus bomen zijn heel lange, kale bomen.
Het was vandaag de eerste dag, ze loopt van Santiago naar Finisterre en misschien loopt ze ook terug.
Ze blijkt, niet alleen lerares Engels te zijn, maar ze geeft ook al 15 jaar Yogalessen en meditaties. Hoe vind ik elke keer deze bijzondere mensen? Ze komen gewoon op mijn pad. Guylaine zegt, wat je bent, dat trek je aan, en wat je nodig hebt, komt op je pad.
Veel te praten, dus. Ik leer van haar.
Vandaag heb ik gelopen tot 16.00 uur, een lange dag. Het was een heel pittige dag, veel klimmen, de bergen komen weer in zicht.
Om 15.00 uur blijft Guylaine wat achter, en zegt, loop maar door, ik kom wel. Ik wilde naar Vilaserio, en Guylaine is toch niet doorgelopen, ik denk dat ze overnacht, in een Aubergue, in een dorp voor Vilaserio.
Eerst kleren wassen, douchen en blog schrijven, daarna eten. En.... de dag is weer voorbij. Zo snel gaat dat. Ik ga vroeg naar bed, morgen ook weer om 5.30 uur op staan.
Nog twee dagen, dan ben ik in Finisterre.
Er is niets mooier dan onszelf te worden,
maar het is een weg die voor de mens
een heel leven lang duurt.
Jos Huls
.
-
30 Juli 2016 - 09:59
Geert:
Goedemorgen Joop. Jij bent waarschijnlijk al uren op pad, ik hen zojuist mijn ontbijt genuttigd.
Verschil moet er toch zijn, nietwaar?! Maar die tijd komt er voor jou ook weer, vroeg of laat.
Ja, enerzijds kan ik me voorstellen, dat het vreemd is, je doel te hebben bereikt en nu toch weer doorgaan.
Het is natuurlijk zo, dat Santiago de 'eindklank' heeft. Het heet ook de tocht naar Santiago de Compostela.
Daar is ook het graf van St. Jacob, daar heb je de (drukbezochte) pelgrimsmis (die je toch niét wilt missen, gezamenlijk met je mede-pelgrims, ook al versta je er niets van. Je 'ondergaat' de viering.
Maar, voor de 'sybolische afronding' ga je door naar Finisterre. Dáár heb je het verbranden van je oude kleren en schoenen, want je begint aan een 'nieuw leven'. (Gezien in de film "Compostela") Pure symboliek natuurlijk, waar in wezen niets mis mee is.
Voor mij zou het de afronding zijn, ná de drukte van Santiago, nu de rust van Finisterre.
Ik heb het gezien via internet en via de zojuist genoemde film. Het is behalve de rust, óók de natuur aan die kust, die me zo boeit en trekt. Die me doet denken aan de kust van Portugal, mijn 'tweede vaderland'.
Als het goed is, kun je morgen Finisterre bereiken. Voor vandaag nog een fijne wandeldag en wie weet ontmoet je wéér ('treffend') een boeiende mede-pelgrim. Heb 't goed!
Adieu!
fr.G.
-
30 Juli 2016 - 10:01
Geert:
PS
Overigens Joop, die eucalyptusbomen hebben een heerlijke geur.
Herinner ik me van Portugal, waar er heel veel van zijn. Ik genoot daarvan. -
08 Augustus 2016 - 21:33
Guylaine :
Thank you for sharing most of that day with me. Was great to have the company.
I took 4 days to do Santiago to Finisterre. My feet were sore the day after we met and I only walked 15 kms that next day. But a bit of threading of the blisters and I was fine.
Cee was stunning and I did a big swim in Finisterre.
Stay wise!!
Guylaine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
